Zaczyn cementowy po stwardnieniu powinien charakteryzować się stałością objętości. W przeciwnym razie może powodować obniżenie końcowej wytrzymałości i większą podatność na zniszczenie betonów czy też zapraw, w miejscach zastosowania. Przy badaniu stałości objętości zaczynu cementowego stosowana jest metoda Le Chateliera, wykorzystująca specjalnie do tego celu przeznaczone pierścienie.
Beton samozagęszczalny – określany skrótem SCC, pochodzącym od angielskiej nazwy self-compacting concrete – stosowany jest przede wszystkim w konstrukcjach o gęstym zbrojeniu czy też skomplikowanym kształcie. Najważniejsze jego cechy to konsystencja, lepkość i przepływalność. W niniejszym artykule zajmiemy się drugą z wymienionych właściwości – lepkością mieszanki. Jeśli szukacie Państwo odpowiedzi na pytania, jak jest mierzona lepkość betonu SCC i jakie ma znaczenie dla jego zastosowania, zapraszamy do lektury!
Pod skrótem CBGM kryją się mieszanki związane cementem. Są one wytwarzane z surowców spełniających podyktowane normami wymagania. W ich skład wchodzą kruszywa o określonych właściwościach, cement, różnego rodzaju dodatki i domieszki. Wyjaśniamy, czym są mieszanki CBGM oraz w jaki sposób wykorzystywane są w inwestycjach drogowych.
Kruszywa wykorzystywane są nie tylko podczas stawiania budynków, ale również przy tworzeniu infrastruktury drogowej oraz kolejowej. W drogownictwie wykorzystywane są w robotach ziemnych, przy wykonywaniu podbudów drogowych, a także jako element nawierzchni asfaltowych. Stosowane są w warstwach ścieralnych, wiążących oraz mrozoochronnych. Sprawdzają się w podbudowach stabilizowanych mechanicznie oraz w podbudowach stabilizowanych cementem. Przydatność kruszyw w drogownictwie określamy podczas oferowanych przez nas badań materiałów budowlanych.
Przepływalność betonu to parametr określający zdolność mieszanki do przepływania pomiędzy prętami zbrojenia w przestrzeni ograniczonej przez deskowanie – bez utraty jednorodności, bez segregacji i bez klinowania się. Jest ważną cechą betonu samozagęszczalnego.
Konsystencja mieszanki betonowej jest jednym z jej najważniejszych parametrów. Określa urabialność masy, co przekłada się na możliwość jej odpowiedniego ułożenia i zagęszczenia w szalunku podczas budowy. W celu oznaczenia konsystencji betonu wykorzystywana jest najczęściej metoda opadu stożka. Tłumaczymy, na czym polega badanie za pomocą stożka opadowego i jakie są dla niego alternatywy.
W naszej strefie klimatycznej budynki oraz różnego rodzaju konstrukcje wystawione są na niszczące działanie zmiennych temperatur. Cykliczne zamarzanie i odmarzanie wody jest w stanie zaszkodzić nawet tak trwałym materiałom jak beton.
W celu wykonania sondowań konieczne było miejscowe zdjęcie nawierzchni drogowej, pod którą odkryto warstwę nawierzchni wcześniejszej drogi, a pod nią kolejną jeszcze starszą drogę brukowaną.
Czas wiązania rozpoczyna się od chwili połączenia cementu z wodą. Musi to być na tyle długi okres, by przygotowane betony i zaprawy nie utraciły plastyczności przed wyrobieniem i ułożeniem. Jakie czynniki mają wpływ na długość tego procesu?
